Greenpeace-opponent verliest maat uit het oog

Het past in de stijl (of juist GeenStijl) van deze tijd: suggestieve, ongefundeerde journalistiek. Een marginale weblog suggereerde afgelopen vrijdag een link tussen Greenpeace en het vernielen van gentechproefvelden in Wageningen. Om dit betoog kracht bij te zetten, plaatste het een één jaar oud opiniestuk bij van een Australische journalist, dat eveneens vol zit met ongefundeerde aannames over Greenpeace. Toevallig of niet, een dag later (1 september 2012) publiceert de Volkskrant ditzelfde stuk en koppelt het, net als op die vage website, aan het incident in Wageningen.
Natuurlijk mag Greenpeace wel een beetje een olifantshuid hebben. Maar de insinuaties waren totaal ongefundeerd. Terwijl de Australische auteur Wilson da Silva Greenpeace het gebrek aan wetenschappelijke onderbouwing van standpunten verwijt, bevat zijn eigen boude betoog geen enkele referentie. Toen zijn artikel ruim een jaar geleden in het magazine stond waarvan hij zelf de hoofdredacteur is, nodigden Australische Greenpeace-collega’s hem uit om het debat aan te gaan met een bekende gentechwetenschapper. Dat lef heeft hij nooit gehad. 
Zo heeft Da Silva het over de absolute noodzaak van kernenergie om kolen- en gascentrales te vervangen. Waarop hij deze uitspraak baseert, blijft onbekend. Dat de wereld uitstekend kan draaien op veilige en schone energie uit zonnekracht en wind, beweert Greenpeace niet zomaar. Daaraan liggen meerdere wetenschappelijke studies ten grondslag. Bijvoorbeeld van het Duitse Lucht- en Ruimtevaartinstituut en de Europe Climate Foundation, die berekenden hoe we ouderwetse fossiele energie kunnen vervangen door alternatieve energiebronnen.
Ook vindt Da Silva het standpunt van Greenpeace over gentech en de voorkeur voor duurzame landbouw niet realistisch. Ook voor deze stelling draagt hij geen bewijs aan. Dit terwijl wetenschappelijk onderzoek nu juist aantoont dat we heel goed gewassen kunnen kweken die tegen een stootje kunnen, bijvoorbeeld tegen droogte en schimmels. Daar is geen risicovol genetisch knip- en plakwerk voor nodig geweest. Simpelweg slimmere landbouw, waarbij boeren optimaal gebruik maken van de ecologische principes van Moeder Natuur, kan de wereld van voldoende voedsel voorzien. Tientallen onderzoeken onderschrijven die stelling, waaronder het landbouwrapport van de Verenigde Naties, waaraan vierhonderd wetenschappers meewerkten.  
Wie wel genetisch gemanipuleerd voedsel willen produceren, ook al zijn de risico’s daarvan onvoldoende onderzocht, zijn grote multinationals zoals Monsanto. Zij verdienen miljarden aan de zadenverkoop van hun genetisch gemanipuleerde gewassen en bijbehorende bestrijdingsmiddelen. Deze vorm van landbouw maakt boeren en consumenten volledig afhankelijk van dergelijke bedrijven. Boeren moeten meer en meer landbouwgif gebruiken en als de bewerkte zaden eenmaal in de natuur zijn verspreid heeft niemand meer de keuze om te eten zonder gentechnologie. De natuur verliest, de Monsanto’s winnen.
In zijn artikel beschermt Da Silva het Australische instituut dat de proefvelden heeft opgezet, waartegen Greenpeace actie voerde. Hij vermeldt niet dat dit instituut volop banden heeft met de gentechtindustrie.
Greenpeace schuwt dergelijke belangenverstrengeling. We nemen nooit geld aan van bedrijven en overheden. Wij kunnen daarom actievoeren tegen grote bedrijven die verder nauwelijks een prikkel hebben om giftige stoffen uit hun productieproces te weren. We blokkeren gigantische vissersschepen op weg naar verdere overbevissing, nadat ze dankzij onze acties maar een beperkte visvergunning kregen. We krijgen het voor elkaar om elektronicaproducenten tegen elkaar op te laten bieden in het steeds schoner en zuiniger produceren en intussen ontkent bijna niemand meer dat klimaatverandering bestaat. 
En ja, we willen graag media-aandacht met onze acties, zodat mensen tenminste weten wat zich afspeelt in de wereld van multinationals en het Grote Geld. Maar onze visie is altijd gestoeld op wetenschappelijk onderzoek. Iets wat je niet kunt zeggen van Da Silva. 

Sylvia Borren, directeur Greenpeace Nederland