Canadese overheid: kies nú voor duurzaam beheer zeeleven

Jarenlang mismanagement van de ecosystemen in zee, ongefundeerde wetenschappelijke bewijsvoering ter rechtvaardiging van de zeehondenjacht, een historie van het leegroven van de zeeën zonder gefundeerd plan. Dit zijn conclusies uit het rapport ‘Canadian Sealhunt: no management and no plan’ dat Greenpeace vrijdag 11 maart om 10.00 uur aan de Canadese ambassade aanbiedt. Greenpeace vraagt de Canadese regering om direct de gruwelijke zeehondenjacht te stoppen en over te gaan op duurzaam beheer van haar ecosystemen in zee, voordat ook de zeehondenpopulatie instort.

De Canadese overheid gunt zeehondenjagers in de periode 2003-2005 de hoogste quota ooit. In deze periode mogen er bijna 1 miljoen zadelrobben worden gejaagd. Greenpeace verwacht dat de jacht de populatie zeehonden in gevaar brengt, omdat het quotum veel te hoog is. Volgens de Canadese overheid zelf zijn te hoge jachtquota in het verleden er de oorzaak van dat de zeehondenpopulatie terugliep. Canada heeft echter geen lering getrokken uit het verleden en beweert ijskoud dat de jacht duurzaam is.

Greenpeace vindt het onverantwoordelijk en wetenschappelijk onverantwoord dat de Canadese overheid toestaat dat bijna 1 miljoen zeehonden worden gedood. Zelfs overheidswetenschappers zijn niet in staat de omvang van de huidige populatie of het daadwerkelijke aantal gejaagde dieren met zekerheid vast te stellen. Bovendien gaat de overheid botweg voorbij aan andere gevaren waaraan de populatie blootstaat, zoals klimaatverandering. De Canadese overheid kent een lange geschiedenis van mismanagement van haar ecosystemen in zee, gebaseerd op financieel gewin op korte termijn. Het resultaat van dit wanbeleid is overbevissing, onverantwoorde zeehondenjacht, enorme werkloosheid en ernstig beschadigde ecosystemen. Het rapport ‘Canadian Seal Hunt: no management and no plan’ laat zien dat de Canadese bewijslast voor de duurzaamheid van de jacht hoogst discutabel is. Het geeft historische en ecologische achtergrondinformatie om de huidige en toekomstige zeehondenjacht op duurzaamheid te beoordelen. Het rapport besteedt aandacht aan de bedreigingen waaraan zeehondenpopulaties naast de jacht blootstaan en de vele missers die de Canadese overheid heeft gemaakt.

Enkele conclusies uit het rapport:

– Niemand weet hoeveel zeehonden daadwerkelijk worden gedood op het Canadese ijs. De quota die door het Canadese departement van
Visserij en Oceanen (DFO) worden gesteld zijn niet wetenschappelijk verdedigbaar. De jachtquota voor zadelrobben in de periode 2003-2005 bedraagt 975.000, maar in deze getallen zijn niet de aantallen zeehonden meegenomen die bijvoorbeeld illegaal worden gejaagd of worden gedood maar niet gebruikt omdat de pels is beschadigd. Ook worden zeehonden om hun organen in plaats van hun pels gedood.

– De schattingen over de omvang van de populatie zijn gebaseerd op de aanname dat milieu- en biologische factoren op korte en lange termijn niet veranderen. Deze aanname klopt niet: de gevolgen van klimaatverandering worden steeds duidelijker, zoals het afsmelten van zee-ijs waarop zadelrobben hun jongen groot brengen. Daarnaast is de toenemende vervuiling van de zeeën nadelig voor de zeehond.

– Quota worden gebaseerd op populatietellingen die slechts eens in de vijf jaar plaatsvinden. Omdat de zeehondenjacht zich op puppies concentreert (bijna 95 procent van de gedode zeehonden is 14 dagen oud, maar jonger dan 1 jaar) die pas met 5 jaar geslachtsrijp worden, worden de gevolgen van de jacht pas na 10 of 15 jaar zichtbaar. Hierdoor worden de schattingen en aannames van DFO vrijwel waardeloos.

Volgens het DFO is de voorzorgsbenadering een fundamenteel onderdeel van haar zeehondenmanagement. Als de Canadese overheid haar principes naleeft, stopt zij op basis van dit Greenpeace-rapport onmiddellijk de zeehondenjacht.