Nieuwe risico’s, oude vangnetten
Begin 2012 werd duidelijk dat er geen tweede kerncentrale zou komen in Nederland: te duur. De meerderheid van de bevolking was bovendien tegen de komst van een tweede kerncentrale. Ook in andere landen worden meer kerncentrales gesloten dan er worden bijgebouwd. Het leek het einde van de voorspelde ‘nucleaire renaissance’. Terwijl Duitsland zijn Atomausstieg inzette, heeft de nucleaire industrie echter een achterdeur gevonden voor nog tientallen jaren extra kernenergie: levensduurverlenging van afgeschreven kerncentrales.
In Europa alleen al zijn 66 centrales 30 jaar of ouder, 25 centrales zijn 35+ en 7 centrales (waaronder Borssele) zijn de 40 al gepasseerd. Ook in Noord-Amerika is de reactorvloot grotendeels aan het einde van de voorziene levensduur gekomen. En ook daar is levensduurverlenging populair.
In het rapport ‘Lifetime extension of ageing power plants: Entering a new era of risk’ betogen wetenschappers dat kerncentrales alleen levensduurverlenging zouden mogen krijgen als de extra risico’s die dit met zich meebrengt ook daadwerkelijk worden verzekerd op kosten van de nucleaire industrie.
Lees het volledige rapport of de samenvatting.