De allereerste trip van de Arctic Sunrise was naar de Noordzee en de Noordoost Atlantische oceaan, waar Greenpeace de vervuiling van offshore boorplatforms ging vastleggen.

Vanaf dat moment heeft het schip overal gewerkt, binnen een straal van 450 mijl van de Noordpool, tot Antarctica’s Ross Sea, van de Congo tot de Amazone. Het schip is ontworpen als ijsbreker, maar doet ook enorm z’n best in de ruige open zee.

In 1997 was de Arctic Sunrise het eerste schip dat voer op James Ross Island in Antarctica, een eerder onmogelijke reis, totdat een eerder 200 meter dik ijsplateau dat het eiland met het Antarctische continent verbond, instortte.

Dit was slechts een van de vele tekenen van klimaatverandering die de Arctic Sunrise heeft helpen documenteren. De Arctic Sunrise is herhaaldelijk teruggekeerd naar de Arctische regio om verschillende problemen aan te pakken.

Zo bracht het verschillende bezoeken aan Alaska om de klimaatverandering te bestuderen en om zich te verzetten tegen de Northstar, het project van British Petroleum om een nieuw offshore-olieplatform te openen.

In 2009 werkte het schip vele maanden aan de kust van Groenland en het Noordpoolijs, en documenteerde de gevolgen van klimaatverandering voor de regio. In de Zuidelijke Oceanen heeft de Arctic Sunrise, samen met zijn zusterschip de Esperanza, de Japanse pogingen om het zogenaamd “wetenschappelijke” walvisvangst-programma te volgen ondermijnd en achtervolgde ze piratenschepen die illegaal op Patagonian Toothfish visten.